Elektrownia Powiśle to projekt adaptacji zabytkowego kompleksu do potrzeb kulturalnych, usługowych, biurowych i mieszkalnych. Ponad 100-letnim budynkom nadano nowe funkcje, zachowując jak najwięcej z ich pierwotnego charakteru. Nowe budynki wpisane zostały pomiędzy zabytkowe, poprzemysłowe hale, tworząc otwarte dla wszystkich, miejskie place.

Pierwsza w Warszawie elektrownia Elektrownia Powiśle powstawała od1904 roku. Rewitalizacja tak ważnego dla tkanki miejskiej Warszawy, jak i odzwierciedlającego lata ewolucji architektury przemysłowej obiektu, wymagała szczególnej wrażliwości na szereg kontekstów. Dwunastoletni proces przekształcania terenu Elektrowni otwiera nowy rozdział w historii dzielnicy Powiśle. Miejsce zostało zwrócone mieszkańcom Warszawy z pełnym poszanowaniem historii i wyjątkowości przemysłowych budynków. Obok ponad 100-letnich hal kotłowni i maszynowni, kesonu i rozdzielni stanęły biurowce i apartamentowiec. Rozpoczęto budowę obiektu hotelowego. W przestrzeni powstały place miejskie, do których odwiedzenia zachęcają łapiące wzrok przechodniów osie widokowe. W zachwycających wnętrzach kotłowni znajdują się lokale usługowe, a w hali maszyn – przestrzeń targowa.

Elektrownia Powiśle historycznie była wygrodzonym terenem. Od ponownego otwarcia została włączona w tkankę miejską. Zabytkowe budynki zostały zaadaptowane do nowej funkcji w ścisłej współpracy z konserwatorem zabytków, w sposób zachowujący ich oryginalne bryły oraz fasady, które zostały poddane starannym zabiegom konserwacyjnym, naprawom i uzupełnieniom. Z kolei nowe budynki reinterpretują w swoich elewacjach zasadę stalowej konstrukcji wypełnionej cegłą lub szkłem, co nadaje spójny charakter całemu kompleksowi.

Oryginalne elementy stalowe elektrowni posiadały różny skład chemiczny stopu, a co za tym idzie, różną wytrzymałość. Szereg elementów nosi śladu ostrzału i bombardowań. Sprawiało to problem w weryfikacji możliwość dzisiejszego ich wykorzystania. Wzmocnienie budynku kotłowni wykonano dzięki zaprojektowaniu 2 stropów żelbetowych, które zmniejszyły długość wyboczeniową istniejących, zachowanych słupów stalowych. Aby zachować jak najwięcej z pierwotnego charakteru budynków odtworzono i nadano nowe funkcje już nieistniejącym elementom: 30-metrowym kominom dawnej kotłowni, lukarnom czy dźwigowi węglowemu, zamienionemu na panoramiczną windę. Większość lejów węglowych z oryginalnej konstrukcji została zachowana, naprawiona i wyeksponowana. Konstrukcja stalowa podtrzymująca leje została zachowana do wysokości 12 m i po naprawie i pomalowaniu farbą ogniochronną oraz usztywnieniu nowymi stropami, stanowi podparcie dla kondygnacji poddasza. W projekcie wykorzystywano materiały takie jak szkło, żelbet, cegłę licową, blachę trapezową, oraz aluminium (m.in. okna, fasady). Wyzwaniem było dostosowanie obiektu do wyśrubowanych wymagań ekologicznych , co osiągnieto m.in. poprzez staranne docieplenie budynku i wyposażenie w wysokowydajne urządzenia HVAC spełniające najwyższe standardy energetyczne.