Kompleks dwóch prostokątnych, bliźniaczych budynków biurowych położonych przy Trasie Łazienkowskiej. Sposób ich ustawienia oraz zestawienie różnych typów elewacji dodatkowo podkreśla dynamikę układu w tak ruchliwym miejscu jakim jest Trasa. Główny dziedziniec wejściowy od strony ul. Fabrycznej to kompozycja zieleni i szklanych, transparentnych elewacji.

Projekt składa się z dwóch budynków nazwanych na potrzeby projektu A i B posadowiaonych na jednej kondygnacji podziemnej każdy połączone w części garażowej przejazdami podziemnymi pod projektowana ulicą Herbu Szreniawy. Budynek A to typowy 3 kondygnacyjny budynek handlowy z uzupełniającą funkcja parkingowa na części dachu. Na dachu zaplanowano także zielony dach, który będzie przedłuzeniem strefy restauracyjno-wypoczynkowej zlokaliowanej na drugiej kondygnacji obiektu. Wewnetrzne piesze pasażę łaczące części handlowe z zewnetrznymi ulicami osiedlowymi przekryte zostały w 100% szklanymi dachami zapewniając stały dostęp światła dziennego do budynku. Wewnetrzne place zaproponowano jako przestrzenie wyposazone w zieleń,  otoczone kawiarniami i restauracjami. W budynku zlokalizowano około 200 lokali usługowych, strefe food court jak również strefę slow food. Część rozrywkowa to między innymi jedenasto salowe kino. Budynek A certyfikowany w LEED. Budynek B to drugi etap inwestycji, będzie uzupełnieniem oferty handlowej jak również usługowej i rozrywkowej.

Centrum Handlowo-Usługowe „Galeria Jurajska” jest największym Obiektem tego typu w Częstochowie. Układ przestrzenny został zaprojektowany z zachowaniem głównych kierunków dojść i dojazdów uwzględniając miejskie relacje komunikacyjne i przestrzenne. Kształtowanie nowego zespołu zakłada rozwój istniejącego układu urbanistycznego i rewitalizację terenu poprzemysłowego poprzez nadanie mu miejskiego charakteru. Na poziomie terenu zlokalizowany jest parking na 1160 miejsc. Kolejne 760 miejsc parkingowych mieści parking wielopoziomowy zlokalizowany od strony południowej połączony użytkowo z budynkiem galerii. W centrum mieszczą się sklepy różnej wielkości, restauracje oraz kino wieloekranowe. Powierzchnie sprzedażowe są zlokalizowanie na dwóch poziomach nadziemnych. Powierzchnia sprzedażowa wynosi 46 600 m2. Będzie ona podzielona pomiędzy najemców różnej wielkości – małych, średnich i dużych (od 35m² do 3300m²). Sklepy zlokalizowano wzdłuż wewnętrznej galerii przekrytej podniesionym dachem stalowym umożliwiającym doświetlenie głównych ciągów handlowych świetlikami dachowymi. W skład kompleksu wchodzi 6 salowe koni na 1280 miejsc.

Wielosalowe kino połączone z foodcourtem i otwartym zielonym, rekreacyjny dachem. Hipermarket w podziemiu

Obiekt spełnia wymagania LEED.

Teren, dla którego opracowaliśmy koncepcję architektoniczno – urbanistyczną jest zlokalizowany w ścisłym centrum miasta.

Zaprojektowana przez nas galeria ma powierzchnię ponad 36 tys. m kw. Obiekt jest trzypoziomowy, wliczając w to podziemny parking dla 1248 pojazdów.

Teren inwestycji podzielony jest na kilka kompatybilnych sfer: strefę budynków wielorodzinnych (od 4. do 8. kondygnacji), strefę Aquaparku z lodowiskiem i amfiteatrem, strefę parku rekreacyjnego z dziecięcym parkiem rozrywki, strefę galerii handlowo – usługowo – rozrywkowej.

Rebranding Warsaw Trade Tower opierał się na badaniu w ktorym wzięło udział ponad 1300 użytkowników obiektu. Dzieki temu udało się zidentyfikować rzeczywiste potrzeby najemców i opracować employee well-being. Postawiono na nowoczesne, bardziej eleganckie lobby, nowe pomieszczenia wspólne i infrastrukture rowerową na zewnątrz. Do dyspozycji pracowników oddano również 2 elektryczne samochody. W bezpośrednim sąsiedztwie lobby pojawiła się wspólna dla wszystkich pracowników biurowca jadalnia, wyposażona w urządzenia AGD, m.in. w kuchenki mikrofalowe do podgrzewania posiłków, czajniki i telewizory, a na pierwszym piętrze urządzono sale do jogi z możliwością prowadzenia tam zajęć.

Najbardziej spektakularna metamorfoze przeszło głowne lobby wejściowe. Projekt zakładał remont wnętrza 6 kondygnacyjnego atrium, będącego bazą wieży wysokościowego biurowca Warsaw Trade Tower, zbudowanego pod koniec lat 90-tych poprzedniego wieku.

Wnętrze wymagało dostosowania przestrzeni ogólnodostępnych do nowych wymogów najemców oraz uaktualnienia estetycznego w kierunku nowych trendów projektowania inspirowanego naturą i ekologią. We wnętrzu pojawiły się okładziny w kolorach drewnianych naturalnych, granity w jednolitym czarnym i szarym kolorze, donice z drzewami. Wykorzystując istniejący półkolisty obrys balkonów i antresoli wprowadzono zdecydowany akcent w postaci białej wstążki wijącej się przez 5 kondygnacji. Dzięki rozmieszczeniu różnorodnych mebli do siedzenia, również takim sprzyjającym prywatnym rozmowom, wprowadzeniu podium z fortepianem, wysokie, przeszklone atrium zyskało na przytulności i kameralności. Stworzono nowe przestrzenie dla integracji użytkowników, promujące zdrowe i aktywne spędzanie wspólnego czasu.

Budynek zlokalizowany jest w bespośredniej bliskości wody nad Zalewem Zegrzyńskim. Projekt polegał na przebudowie opustoszałego dawnego budynku domu wczasowego na nowoczesny budynek hotelowy o wysokim standardzie usług. Bryła budynku została zachowana. Wymieniono zniszczoną stolarkę okienno-drzwiową dostosowując ją na fragmentach do wymogów nowego układu funkcjonalnego. Na parterze zlokalizowano funkcje ogólnodostepne w postacji lobby hotelowego, recepcji i restauracji jak również niezbędne pomieszczenia zapleczowe. Na piętrach zlokalizowano przestronne pokoje hotelowe z tarasami skierowanymi w kierunku wody jak również salę konferencyjną i ogólnodostępny taras widokowy.

Kompleks Domów Towarowych Alfa to pięc 12-kondygnacyjnych wysokościowców połączonych wspólnym podium, wybudowanych w latach 1965-1972 w Poznaniu przy ulicy Swięty Marcin (wówczas Czerwonej Armii) na miejscu zniszczonych w czasie II wojny światowej kamienic. Kompleks zaprojektował Jerzy Liśniewicz. Powodem wybudowania Alfy w miejscu starych kamienic miało być nadanie tej części centrum bardziej wielkomiejskiego, w opinii ówczesnych urbanistów, charakteru.

Zakończona w maju 2018 roku przebudowa pierwszej z wież obejmowała dostosowanie budynku do nowej funkcji hotelowej oraz wymianę elewacji. W części wieżowej, w której oryginalnie miesciły się biura, znajduje się obecnie 109 pokoi hotelowych. W częsci podium, pełniącej funkcję handlowo-usługową znalazło się hotelowe lobby, restauracja, część konferencyjna oraz zaplecze hotelowe, a także lokale usługowe. Obie części budynku funkcjonujące do tej pory osobno, zostały połączone wspólną klatką schodową oraz szybem windowym.

Jednym z głównych założeń przebudowy była wymiana i konserwacja elewacji budynku. Ponieważ założenie urbanistyczne Domów Towarowych Alfa objęte jest ochroną konserwatorską w aspekcie zachowania oryginalnego wyglądu elewacji, praca nad projektem wymagała doboru rozwiązań odzwierciedlających oryginalną koncepcję przestrzenną i spełniających wymagania stawiane współczesnym obiektom hotelowym. Elewację przed remontem stanowiła w głównej mierze oryginalna zabudowa wykonana w czasie wznoszenia budynku w latach 60-tych, wykonana w technologiach aktualnych na stan wybudowania, uzupełniona fragmentami zabudowy z powstałej w trakcie licznych remontów. Ze względu na stan techniczny elewacji zdecydowano się na jej całkowity demontaż i odtworzenie według założeń oryginalnego projektu, z zachowaniem proporcji, podziałów oraz materiałów. Poważnym problemem przy modernizacji tego typu budynków jest utrata ich proporcji i zatarcie lekkości przez zastosowanie współczesnych rozwiązań. Dotyczy to głownie termomodernizacji, ale również fasad systemowych oraz oryginalnych okładzin. W części podium zachowana została oryginalna ażurowa zabudowa z kształtek ceramicznych będąca elementem wyraźnie odróżniającym ten segment zabudowy pierzei wzdłuż ulicy Święty Marcin od pozostałych.

W trakcie przebudowy została odsłonięta i zabezpieczona konstrukcja budynku. Jednym z jego głównych elementów są gęstożebrowe stropy z cienkościennych pustaków betonowych, których rozstaw zdeterminował rozmieszczenie nowych pionów instalacyjnych. Zachowana została również trójbiegowa klatka schodowa o ciekawej, filigranowej, żelbetowej konstrukcji. W trakcie prac rozbiórkowych odkryte zostały także oryginalne okładziny słupów w części podium, które odrestaurowane można obecnie zobaczyć we wnętrzach części konferencyjnej oraz baru w lobby hotelowym.

Prezentowany projekt to budynek hotelu w Porcie Praskim zlokalizowany przy ul. Stefana Okrzei 16, częściowo w dawnej XIX w. Kamienicy Mintera. Istniejący zabytek, który podlega przebudowie jest jednym z nielicznych zachowanych budynków, stanowiący element grupy najstarszych obiektów zabudowy prawobrzeżnej Warszawy, utrwalonych w ikonografii dzielnicy.

Ważnymi kryteriami przy opracowywaniu koncepcji było utrzymanie proporcji budynku w kontekście ulicy, zachowanie elewacji budynku w odrestaurowanej formie, utrzymanie tych samych dyspozycji i podziałów wewnętrznych.

Większa część funkcji hotelowych będzie znajdowała się w nowoprojektowanej bryle, okalającej zabytkowy budynek szkoły. Ideą przewodnią dla nowego obiektu jest skonstruowanie ram urbanistycznych dla budynku istniejącego, w nowoczesnej i minimalistycznej formie. Nowa bryła stanowić będzie uzupełnienie, a nie konkurencję dla istniejącej kamienicy, jednocześnie będzie się charakteryzować wysoką jakością architektury.

Charakterystyczne elementy przestrzenne, jak np. dwukondygnacyjna sala audytoryjna, która jest pozostałością po dawnym gimnazjum męskim, są wkomponowane w układ przestrzeni

hotelowych i wykorzystane na funkcje współczesne. Zakłada się utrzymanie głównych kierunków ciągów komunikacyjnych oraz wykorzystanie istniejącej klatki schodowej.

Centralnym elementem złożenia będzie atrium, spinające nową bryłę budynku i część zabytkową. Poddasze szkoły od strony wewnętrznego atrium zorganizowane zostanie w formie otwartej przestrzeni, górnego holu oranżeryjnego. Przewidziane zostały tu przestrzenie wspólne dla gości.

Nowo projektowana część hotelowa będzie osadzona na wysokim, przeszklonym cokole parteru, dzięki czemu bryła i fasady istniejącego zabytku, będą nadal widoczne z perspektywy przechodnia od strony ulicy oraz od dziedzińca sąsiadującego kwartału.

Nowa zabudowa będzie zachowywać gabaryty budynków sąsiadujących, a spadki dachu nawiązywać do budynku modernizowanego.

Hotel Europejski to jeden z najważniejszych obiektów Traktu Królewskiego w Warszawie. Budynek z bogatą historią, na stałe wpleciony w losy miasta, kilkukrotnie przetwarzany przez znakomitych architektów takich, jak Henryk Marconi, Czesław Przybylski, Antoni Jawornicki i

Bohdan Pniewski. Świetnie położony, stał się czasowym domem dla wielu znanych osobistości, artystów, polityków.

Po II wojnie światowej został podniesiony ze zniszczeń i dalej pełnił funkcje hotelu. W 2012 roku po zwrocie spadkobiercom rozpoczęto modernizację obiektu, w tym całkowitą przebudowę wnętrz, uzyskując harmonijne połaczenie nowoczesności z historią.

Hotel

Część hotelowa zajmuje piętra od 1 do 3, znajduje się tam ponad 100 pokoi, każdy trochę inny w kształcie i wystroju. Zastosowane materiały podkreślają gradację warstw: najstarsza warstwa to ściany i mury istniejace, wykonczone tynkami konserwatorskimi i stiukami, podłogi drewniane w postaci partkietów historyzujących i wzroru jodełki. Nałożona na to warstwa kolejna to meble w nowocześniejszym kształcie. Ostatnia warstwa to współczesność w postaci kolekcji polskiej sztuki nowoczesnej. Do uzyskania zamierzonego efektu w pokojach, wybrano materiały szlachetne, naturalne i dostojne takie,  jak marmury, drewno debowe i orzech, mosiądz, szkło ornamentowe, lustra brązujące.

Większość elementów wystroju wnętrz wykonano na zamówienie. Starannie opracowane detale podkreślają jakość obiektu.

Korytarze hotelowe zaprojektowano w drewnie i tapetach.  Na sufitach 1 piętra wykonano kolebki, a korytarze +2 i +3 podniesiono optycznie poprzez zastosowanie luster z blachy nierdzewnej na sufitach. Nawiązano do hitorii obiektu tworząc na końcach korytarzy Muzeum Miejsca, czyli przestrzenie do prezentacji przedmiotów związanych z historią hotelu.

Na parterze hotelu zlokalizowane są lobby głowne, sale konferencyjne i restauracje. Wnętrza te również potraktowaliśmy indywidualnie, starając się stworzyć niepowtarzalny klimat. Sala konferencyjna ma sufit kasetonowy, stworzony dla tego projektu. W holu głównym znalazły się indywidualnie zaprojektowane lampy oraz dzieła sztuki współczesnej.

Retail

Od strony ul. Krakowskie Przedmieście, na parterze budynku zaprojektowaliśmy  przestrzeń na butiki w formie uliczki handlowej. Wejścia do sklepów wykończone są blachą czarna walcowaną. Centralny punkt obecnego założenia kompozycji części handlowej znajdującej na parterze budynku stanowi eliptyczny otwór z wachlarzowymi, wijącymi się rzeźbiarsko schodami, które łączą parter i pierwszy podziemny poziom. Inspiracją dla takiego rozwiązania były rzuty budynku z 1880 roku, na których widać kręcone schody zlokalizowane w lokalach handlowych od strony Krakowskiego Przedmieścia.

Przejrzeliśmy historyczne materiały i okazało się, że w miejscu obecnego holu głównego , w przedwojennej galerii handlowej (sprzed przebudowy w 1920 r.), znajdowała się sień przejazdowa do dziedzińca budynku. Sień prawdopodobnie wyłożona była drewnianą kostką brukową, aby zminimalizować hałas przejeżdżających wozów. Ponieważ w obiekcie handlowym nie sprawdziłaby się drewniana posadzka, postanowiliśmy poszukać innych inspiracji z tamtego okresu. Przeanalizowaliśmy materiały, faktury i wzory wykorzystywane w przejazdach bramnych i klatkach schodowych w budynkach przedwojennych w Warszawie, decydując się na wykorzystanie popularnych wówczas, ‘hexagonalnych’ (sześciokątnych) płytek.

SPA

Na poziomie -1 zaprojektowaliśmy spa. Gość znajdzie tam część basenową z jacuzzi, gim, sauny fińskie i suche, pokoje masażu i relaksu. Pomieszczenia wyłożone są mozaiką, kamieniem, płytami wielkoformatowymi spieków kwarcowych i drewnem. Zawieszono dekoracyjne lampy wykonywane wg projektu artysty. Do recepcji przeniesiono mozaikę „Porwanie Europy” z lat 50-tych, umieszczoną pierwotnie na parterze budynku w latach 50-tych.