Kompleks dwóch prostokątnych, bliźniaczych budynków biurowych położonych przy Trasie Łazienkowskiej. Sposób ich ustawienia oraz zestawienie różnych typów elewacji dodatkowo podkreśla dynamikę układu w tak ruchliwym miejscu jakim jest Trasa. Główny dziedziniec wejściowy od strony ul. Fabrycznej to kompozycja zieleni i szklanych, transparentnych elewacji.
Kompleks czterech 7 kondygnacyjnych budynków zaprojektowanych w estetyce wysoko technologicznej.
Ruch pojazdów na dzoiałkę odbywa się przez wjazdy i wyjazdy z ulicy Postępu i Domaniewskiej. Parkowanie pojazdów odbywa się zarówno na terenie jak i na 2 kondygnacyjnym parkingu podziemnym w sumie na 900 miejs parkingowych.
Cały kompleks oferuje 34 000 m2 nowoczesnej powierzchni biurowej, zaprojektowanej w pełni elastycznie dając możliwość podziału przestrzeni zaróno na biura pokojowe jak i „open space”.
Budynki wyposażono w zaawansowane instalacje i urządzenia, zapewniające użytkownikom wysoki komfort pracy.
Projektanci z APA zwracali szczególną uwagę na detale wykończenia,użyte materiały, rozwiązania planu, przestrzenie wspólne i aranżacja wnętrz
Projekt Lviv.Tech.City park technologiczny jest zlokalizowany na terenie starej fabryki Lvivprylad we Lwowie. Obiekt znajduje w pobliżu ścisłego centrum miasta i leży przy bardzo ważnej miejskiej arterii ul. Stryjskiej. Projektowana działka znajduję się w bezpośrednim sąsiedztwie Parku Stryjskiego oraz terenów akademii wojskowej.
Zadanie projektowe rozpoczęliśmy od wykonania koncepcji urbanistycznej dla całego terenu. Projekt zawiera Kompleks budynków o rożnym przeznaczeniu. Znajdą się tutaj centra R&D, biura, mieszkania, obiekty naukowe i kulturowe. Stworzyliśmy intensywną zwartą strukturę budynków, która kontynuuje istniejącą tkankę miejską.
Szczególną uwagę nadaliśmy organizacji przestrzeni pomiędzy budynkami, która jest jednym z najważniejszych elementów urbanistycznych w tym projekcie. Przestrzeń publiczna to przestrzenie o rożnej funkcji i różnym charakterze co w sumie z parterami wypełnionymi usługami aktywizuje i łączy wszytkie obiekty w jeden organizm. Dla ochrony od hałasu, od ruchliwej ulicy zlokalizowaliśmy funkcje biurowe, a w głębi działki znajduje się funkcja mieszkalna. Zachowanie istniejących artefaktów i zieleni pomoże nie zgubić istniejącego ducha miejsca.
Głównym założeniem projektowym było ukształtowanie przyjaznego, wygodnego i efektywnego środowiska pracy w miejscu po Wzgórzu Mikołajskim. Powstała idea utworzenia rozległego ogrodu w centralnej części terenu a wokół niego zlokalizowania budynków o funkcji biurowo-usługowej. Komunikację kołową zaprojektowano po obwodzie całego założenia tak aby w jak najmniejszym stopniu była uciążliwa dla pieszych i rowerzystów przebywających na terenie „Business Garden”. Miejscem centralnym ogrodu staje się pawilon restauracyjny wraz z przyległymi terenami rekreacyjno-sportowymi. Obiektem podkreślającym obecność „Business Garden” w otoczeniu jest wysoki budynek hotelu zlokalizowany przy ulicy Legnickiej. Wszystkie obiekty zostały zaprojektowane i wyeksponowane mając na uwadze istotne otwarcia widokowe w otoczeniu (m. in. od ul. Legnickiej, z dworca Mikołajów, od ul. Jaworskiej). Starannie urządzono główne strefy wejściowe do budynków i zadbano o istotne powiązania pieszo-rowerowe mające na celu integrację założenia z pobliską tkanką miejską.
Systemy oszczędzania wody i energii, kontroli środowiska wewnętrznego oraz starannie dobrane materiały budowlane spełniają założenia zrównoważonego rozwoju i zgodności z certyfikacją ekologiczną LEED.
Kielecka 2 (K2) w Gdyni to kameralny, sześciokondygnacyjny budynek biurowy o charakterystycznym kształcie litery „H”, który oferuje 11 400 mkw. powierzchni najmu, zaprojektowany przez APA Wojciechowski Architekci dla Vastint Poland. Architektom zależało nam na tym, aby budynek w sposób harmonijny wpisał się w tkankę miejską.
Biurowiec powstał w eksponowanym punkcie miasta, przy ul. Kieleckiej. Kameralny gmach, swoją architekturą nawiązuje do gdyńskich tradycji modernizmu. Architektura Gdyni w sposób znaczący wpłynęła na projekt. Mimo, że działka znajduje się poza historycznym obszarem śródmieścia, projekt architektoniczny odwołuje się do gdyńskiej tradycji modernistycznej. Wyróżnia go m.in. typowa dla białej, gdyńskiej zabudowy, kolorystyka elewacji oraz rytmiczne rozmieszczone pionowe panele, których kształt stanowi odniesienie do architektury okrętowej, w szczególności obecnego w Gdyni stylu „Streamline” lat 30-tych.
Białe panele obrazują żagle na wietrze. Dzięki temu ta minimalistyczna elewacja stała się dynamiczna. Wygląda inaczej w zależności od tego pod jakim kątem się na nią patrzy, a dodatkowo, w zależności od pory dnia inaczej układają się na niej cienie. Sam układ podziałów elewacyjnych jest bardzo regularny, powtarzalny, spokojny – dokładnie taki, jak zdecydowana większość kamienic przy ul. Świętojańskiej, lub chociażby jak jedna z ikon gdyńskiego modernizmu tzw. Bankowiec. Ten regularny wzór zdaniem projektantów jest ponadczasowy, elegancki i będzie się dobrze starzał.
Idąc dalej i zagłębiając się w detale, pionowe panele elewacyjne zostały wygięte w łuk. Ten kształt ma dodać lekkości fasadzie symbolicznie nawiązując do żagli, do kształtu falochronów przy nadmorskim bulwarze. Cienie rzucane przez gzymsy na te krzywolinijne panele tworzą ciekawy rysunek fasady, zmieniający się w zależności od pory dnia. Odpowiedzialny za prace zespół architektów „czuł to miejsce”, ponieważ cały projekt inwestycji K2 powstał w Gdyni – w trójmiejskim oddziale APA Wojciechowski Architekci.
Częścią kompleksu budynków Praga 306 jest budynek oznaczany w dokumentach archiwalnych numerem 205, leżący przy skrzyżowaniu ulic Kamionkowskiej i Gocławskiej. Obiekt ma charakterystyczny kolebkowy dach, widoczny również z poziomu ulicy. Pierwotnie jego konstrukcja była drewniana, jednak nie w wystarczająco dobrym stanie, aby zachować ją, gwarantując bezpieczeństwo przyszłym użytkownikom budynku. Dlatego podczas prac budowlanych zdemontowano stary dach, a na jego miejscu odtworzono kolebkowe przekrycie w wersji stalowej.
Pierwotnie komunikacja pionowa w tym obiekcie opierała się na klatce schodowej zlokalizowanej w sąsiadującym obiekcie, dlatego jedną z podstawowych zmian jakie wprowadziliśmy była budowa trzonu komunikacyjnego wraz z zespołem toalet – stanowiących główny kręgosłup budynku.
Szkło, beton oraz stal to trzy podstawowe materiały, które kształtują charakter wnętrz przy ul. Kamionkowskiej 32. Począwszy od parteru o charakterze konferencyjno – recepcyjnym, gdzie duża ilość przeszkleń pozwala wprowadzić światło na tą lekko zagłębioną w ziemi kondygnację, przez betonową klatkę schdową stanowiącą mocny element w całym wnętrzu, kończąc na ostatnim – trzecim – piętrze biurowym, z widoczną od wewnątrz konstrukcją stalową dachu kolebkowego i świetlikami.
Wnętrze biura udekorowane jest gęstą zielenią co wpływa korzystnie na samopoczucie użytkowników tego wnętrza, poprawia mikroklimat i ma duże znaczenie estetyczne.
Po II wojnie światowej na mapie Warszawy mało pozostało obiektów, które również dziś w niezmienionej formie zachowały się, stanowiąc pomniki przedwojennej stolicy. Te nieliczne pamiątki z każdym rokiem stanowią coraz większą wartość kulturalną i historyczną, dlatego troska o nie i szacunek dla powstałych przed laty form powinna być wyznacznikiem pracy z takimi budynkami.
Kwartał zabudowy przy ul. Grochowskiej w Warszawie jest jednym z takich miejsc. Od 1911 r. grunt znajdujący się na skrzyżowaniu ulic Grochowskiej i Kamionkowskiej przeszedł w posiadanie Zakładów Elektrotechnicznych Bracia Borkowcy – jednej z najbardziej znanych polskich firm oświetleniowych działających przed II Wojną Światową. Po 10 latach firma nawiązała współpracę z holenderską firmą Philips i stała się ich przedstawicielem w Polsce. Od tego czasu na działce zaczęło pojawiać się coraz więcej zabudowań fabrycznych wyposażonych w nowoczesne sprzęty, będącymi miejscem pracy dla kadry utalentowanych inżynierów.
Wysoki poziom technologii oraz wykształcona załoga okazała się ratunkiem dla kwartału zabudowy. Podczas II Wojny Swiatowej zasoby te zostały wykorzystane przez Niemców do produkcji detali do sprzętu wojskowego, dzięki czemu budynki przetrwały. Mimo, że po wojnie większosć maszyn została wywieziona, kwartał został zaminowany a budynki opustoszały. W niezniszczonych murach zachowała się historia tego miejsca.
Z przed wojny pochodzi tylko kilka fragmentów istniejącego dziś kwartału. Mimo to, powstające z biegiem lat nowe struktury dopełniły bardzo naturalnie całe założenie tworząc odcięty od otaczających ulic wewnętrzny dziedziniec. Założeniem projektowym, które poprowadziło cały proces modernizacji było więc maksymalne zachowanie oryginalnych struktur i dyskretne podkreślenie istotnych detali bez ingerencji w wysokość czy kubaturę budynków. Przy wykańczaniu budynku konsekwentnie wykorzystano tylko dwa kolory, które nie przytłaczają i nie narzucają się w ogólnym odbiorze budynku.
Prawie wszystkie obiekty przy ul. Grochowskiej 306/308 objete są ochroną konserwatorską, co na etapie projektowania i doboru rozwiązań miało dość duże znaczenie. Pomimo, że budynki składające się na kwartał w większości są budynkami pofabrycznymi, na elewacjach dostrzec można wiele detali w postaci ryzalitów, ozdobnych ceglanych pasów, flankowań okeinnych i gzymsów. W trosce o zachowanie tych niezwykle ważnych elementów stanowiących o wartości historycznej obiektu, konserwator zabytków nie wyraża zgody na zewnętrzne ocieplanie budynków, które mogłoby spowodować zmianę proporcji bryły budynków i utratę oryginalnych detali, a przez to również niechciane ,,spłaszczenie” elewacji. Z uwagi na to, remont elewacji polegał głównie na wymianie lub uzupełnieniu istniejących tynków, montażu stolarki okiennej i nowych lub odrestaurowanych obróbek blacharskich.
Przy projektowaniu związanym z istniejącymi obiektami, szczególnie o wartości historycznej, należy liczyć się z wieloma trudnościami i ograniczeniami. Ograniczenia w wypadku kwartału przy ul. Grochowskiej dotyczyły na przykład instalacji grzewczej. Tam pojawil się problem dużej bezwładności termicznej budynku, która na etapie użytkowania skutkuje najczęściej wyższymi kosztami eksploatacji. Należy jednak pamiętać, że podejmując się remontu i przebudowy przedwojennych budynków, nie jesteśmy w stanie osiągnąć standardów typowych dla XXI w., a ustępstwa na rzecz ich wiarygodności oryginalnych struktur są wpisane w proces modernizacji.
Przyszła siedziba ITA TOOLS w Wieliczce, firmy zajmującej się w dystrybucji i produkcji profesjonalnych narzędzi do obróbki drewna, materiałów drewnopochodnych oraz tworzyw sztucznych pochodzących od renomowanych producentów. Nowoczesny biurowiec zaprojektowany przez APA Wojciechowski Architekci charakteryzował się będzie drewnianą konstrukcją i wejdzie w skład zespołu, w którym znajdzie się także hala magazynowo-produkcyjna.
Nazwa projektu oddaje ideę i atmosferę założenia. Budynki zostały zaprojektowane z myślą o harmonii miejsca pracy z naturą. Od samego początku głównym zamiarem projektantów i dewelopera było stworzenie zdrowego i dynamicznego środowiska pracy działającego w zgodzie z naturalnym środowiskiem. Obiekty otoczone są starannie dobraną zielenią, fontannami i innymi elementami architektury ogrodowej.
Aranżacja parków i skwerów stwarza warunki do osiągnięcia równowagi i sprzyja powstawaniu nowych idei. Architektura zapewnia otwarcie powierzchni biurowej na przestrzenie zielone. Duża ilość naturalnego światła w biurze oraz otwierane okna łączą tereny zielone i powierzchnię pracy. Projekt otrzymał certyfikat Bream interim ‘very good’.
